در اولین مطالعه نمونه خود، ما استفاده از روش های یادداشت روزانه را در تحقیقات مبتنی بر کلاس درس در دانشگاهی در ژاپن بیان می کنیم.
این مطالعه شامل مجموعه ای از یادداشت های روزانه 108 دانش آموزی در دفترچه خاطرات قفل دار بود که در سال های سوم و چهارم مدرک زبان انگلیسی خود دروس انتخابی را مطالعه می کردند.
در دانشگاه، محقق اصلی به بررسی واکنش‌های دانش‌آموزان به انواع زبان انگلیسی در برنامه درسی به عنوان توسعه یک پروژه بزرگ‌تر علاقه داشت (گالووی 2011).
در این فعالیت، دانش‌آموزان در چهار کلاس – که همگی توسط محقق اصلی آموزش داده می‌شد – هر هفته به مدت ده هفته در یک تکلیف گوش دادن خارج از کلاس شرکت کردند.
این کار دانش‌آموزان را ملزم می‌کرد که یک نمونه صوتی 10 دقیقه‌ای از گفتار انگلیسی را که توسط سخنرانان از طیف وسیعی از زمینه‌های زبانی تولید می‌شد، انتخاب کنند و سپس در یک مجله شنیداری دست‌نویس، تکلیف را منعکس کنند.
در ژورنال، دانش‌آموزان طول صوت، ملیت گوینده، دلایل انتخاب نمونه، نظرات خود را در مورد مشاهدات خود از استفاده از زبان از نظر واژگان، دستور زبان و تلفظ، و نظرات خود را در مورد واکنش خود به این ویژگی‌ها ثبت کردند.
در مجموع 1092 مدخل مجله جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل محتوا قرار گرفتند.
مشابه مطالعه فوق توسط Aubrey (2017a)، این مطالعه اثرات قدرتمند موقعیت معلم-پژوهشگر و توانایی گنجاندن یادداشت های روزانه به عنوان بخشی از برنامه درسی در تحقیقات مبتنی بر کلاس درس در مورد مشارکت شرکت کنندگان در روش های دفتر خاطرات را نشان می دهد.
تاملی در مورد مشکلات پیش آمده
بزرگترین مسائلی که در اجرای روش های دفتر خاطرات در این مطالعه با آن مواجه شد، در مرحله طراحی بود، جایی که محقق باید اطمینان حاصل می کرد که دانش آموزان دفترچه های روزانه را به شیوه ای منسجم و معتبر پر می کنند.
بنابراین، موضوعات اصلی که نیاز به بازاندیشی تحقیق داشتند، بر روی مسائل مربوط به اعتبار، پایایی و وفاداری ثبت‌های روزانه شرکت‌کنندگان متمرکز بودند.
اول، ضعف روش‌های دفتر خاطرات به‌طور کلی این است که شرکت‌کنندگان با آنها در عمق مناسب درگیر نمی‌شوند.
در این مطالعه، از شرکت کنندگان خواسته شد که وظایف گوش دادن را خارج از کلاس درس تکمیل کنند و کنترل معلم-پژوهش را بر زمینه مطالعه محدود کنند.
همچنین از شرکت‌کنندگان خواسته شد که بلافاصله پس از تکمیل تکلیف گوش دادن، یادداشت‌های روزانه خود را تکمیل می‌کردند و لایه‌ای دیگر از زمان نیاز به نگهداری سوابق را اضافه می‌کردند – و یکی دیگر از موارد ذکر شده در مورد سوگیری یادآوری در روش‌های دفتر خاطرات را ارائه می‌کردند (کارسون و لانگینی 2002)، که در ادامه بیشتر مورد بحث قرار می‌گیرد.
