غلظتی که در میسل های شوینده چند منظوره اکتیو شروع به تشکیل می کنند، غلظت بحرانی میسل (CMC) است.
CMC حداکثر غلظت مونومر است و معیاری برای انرژی آزاد تشکیل میسل است. هر چه CMC کمتر باشد، میسل پایدارتر است و مولکول‌ها کندتر در میسل ادغام می‌شوند یا از آن خارج می‌شوند.
ساختار ناحیه آبگریز ماده شوینده می تواند بر ساختار میسل تأثیر بگذارد. افزایش طول زنجیره هیدروکربنی آبگریز شوینده های یونی منجر به افزایش اندازه میسل و کاهش CMC می شود، زیرا برای ساخت یک میسل به مولکول های کمتری نیاز است.
میانگین تعداد مونومرها در یک میسل عدد تجمعی است. مقادیر CMC و عدد تجمع به شدت به عواملی مانند دما، pH، قدرت یونی و همگنی و خلوص مواد شوینده وابسته است.
اختلافات جزئی در مقادیر گزارش شده برای CMC و تعداد تجمع ممکن است نتیجه تغییرات در روش های تحلیلی مورد استفاده برای تعیین مقادیر باشد.
مقادیر تعداد تجمع نیز بر اساس غلظت تغییر می‌کند، زیرا اگر غلظت بالاتر از CMC باشد، ممکن است تعداد مولکول‌های شوینده در هر میسل افزایش یابد.
سهولت جابجایی یا تعویض یکی از عوامل مهم در انتخاب مواد شوینده است. برخی از رایج ترین روش های حذف مواد شوینده عبارتند از:
- دیالیز
- کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون
- کروماتوگرافی جذب آبگریز
- رسوب پروتئین
مقدار CMC مرتبط با مواد شوینده راهنمای مفیدی برای قدرت اتصال آبگریز است. مواد شوینده با مقادیر CMC بالاتر اتصال ضعیف تری دارند و متعاقباً با روش های دیالیز یا جابجایی راحت تر حذف می شوند.
مواد شوینده با مقادیر CMC پایین به مواد شوینده کمتری برای تشکیل میسل و حل شدن پروتئین ها یا لیپیدها نیاز دارند.
یکی دیگر از پارامترهای مفید هنگام ارزیابی مواد شوینده برای حذف پایین دست، وزن مولکولی میسل است که اندازه نسبی میسل را نشان می دهد.
میسل‌های کوچکتر راحت‌تر حذف می‌شوند و معمولاً زمانی مطلوب هستند که کمپلکس‌های پروتئین شوینده بر اساس اندازه مولکولی پروتئین جدا شوند.
وزن مولکولی میسل را می توان با ضرب عدد تجمع در وزن مولکولی مونومر محاسبه کرد.
