طرح ها معمولاً از یک میدان داخلی – نقشی در مرکز فرش – و یک حاشیه تشکیل شده است.
مورد دوم، مانند قرنیز روی یک ساختمان یا قاب روی یک عکس، برای تأکید بر محدودیتها، جداسازی میدان و گاهی کنترل حرکات ضمنی الگوی داخلی عمل میکند. طراحی میدان داخلی و مرز باید به طرز دلپذیری هماهنگ باشد، اما متمایز باقی بماند.
جزئیات یک فرش چینی با طرح گل تماما که با چندین حاشیه متضاد قاب شده است، ج. 1900.
جزئیات گلیم ایرانی از سنه (سنندج)، ایران، قرن نوزدهم.
روفرشی 6 متری یزد بافته شده با ملیله، دارای طرح تکراری یکسانی از بوته ها (برگ هایی با نوک حلقه دار) در ردیف ها است.
در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن. اندازه کامل 1.65 × 1.19 متر.
حاشیه از حداقل سه عنصر تشکیل شده است: یک نوار اصلی، که عرض آن با توجه به اندازه فرش و ظرافت طرح زمینه بسیار متفاوت است، و نوارهای محافظ داخلی و خارجی، نوارهای تابع در دو طرف نوار اصلی.
نوارهای محافظ ممکن است در دو طرف نوار اصلی یکسان باشند یا متفاوت باشند.
متداول ترین تزیین برای این میدان، الگوی سراسری، ترکیب پانل یا سیستم مدالیون است.
الگوی سراسری ممکن است تکرارهای یکسانی داشته باشد (به عکس مراجعه کنید)، یا در کنار هم یا با فواصل مساوی، هر چند مورد دوم، در حالی که در منسوجات رایج است، در فرش نادر است.
یا ممکن است از نقوش متنوع در یک سیستم یکپارچه باشد (مثلاً اشکال مختلف گیاهان تقریباً یکسان)، اما حتی این آزادترین نوع طراحی تقریباً همیشه شامل تکرارهای متوازن دو طرفه است.
نقوش متنوع طرح معمولاً در فرشهای باغی، نمایشهای رسمی پارکها یا جنگلهایی که از ویژگیهای محوطه کاخهای ایرانی بودند، یافت میشود.
نوع دیگری از طرحهای سراسری کاملاً آزاد به نظر میرسد، اما در واقع بر روی سیستمهای ساقههای پیمایشی، بهویژه در فرشهای ایرانی شرقی در قرنهای ۱۶ و ۱۷ سازماندهی شدهاند.
ارزش تقسیمات پانل برای کنترل الگوها در یک نسخه مستطیلی ساده در دوره پارینه سنگی فوقانی (حدود 40000 سال قبل از میلاد) کشف شده بود، و سیستم های پانل از 4000 قبل از میلاد، زمانی که نقاشان سفال در حال ابداع سیستم های متنوعی بودند، شکل اساسی طراحی بوده است.
روی فرشها، مشبک سادهترین تقسیمبندی میدان را فراهم میکند، اغلب شبکهای مورب، همانطور که در یک فرش گلدوزی شده در یک مقبره حفاری شده (قرن اول قبل از میلاد تا قرن اول پس از میلاد) در نوین اولا در شمال مغولستان پیدا شده است.
این طرح مورب در سرستون های ساسانی و در ملیله های قبطی نیز دیده می شود.
اما طرح میدانی مشخص از فرشهای دربار ایرانی دوره شاه عباس، به اصطلاح نقش گلدانی، از اوجی ساخته شده است، نقشی که در قرن چهاردهم در طراحی پارچه خاورمیانه برجسته شد.
قالیچه های مستطیلی ساده – واقعاً یک بررسی در مقیاس بزرگ – نمونه ای از یک سبک از فرش های اسپانیایی قرن 15 و 16 است.