زردچوبه اصل در برابر بیماری های مختلف در انسان آزمایش شده است. در یک مطالعه، اثرات ضد جهش زایی زردچوبه در 16 سیگاری مزمن مورد بررسی قرار گرفت.
زردچوبه در دوزهای 1.5 گرم در روز به مدت 30 روز تجویز شد و مشخص شد که این امر به طور قابل توجهی دفع جهش زا از طریق ادرار را در این افراد سیگاری کاهش می دهد. از سوی دیگر، در شش فرد غیرسیگاری، هیچ تغییری در دفع ادراری جهش‌زاها مشاهده نشد.
این نتایج نشان می دهد که زردچوبه رژیمی یک آنتی موتاژن موثر است و ممکن است در پیشگیری از شیمی درمانی مفید باشد. در مطالعه دیگری، اثر زردچوبه بر روی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مورد بررسی قرار گرفت.
هنگامی که روزانه 1 یا 2 قرص از عصاره استاندارد شده زردچوبه به مدت 8 هفته داده می شد، شیوع سندرم روده تحریک پذیر به طور قابل توجهی کاهش می یابد، و همچنین نمره درد/ناراحتی شکمی کاهش می یابد.
عصاره الکلی زردچوبه در برابر افزایش ریز هسته های ناشی از BaP در لنفوسیت های در گردش افراد سالم محافظت می کند (Hastak et al. 1997). در مطالعه بعدی، نویسندگان بیماران مبتلا به فیبروز زیر مخاطی دهان (OSF) را با عصاره زردچوبه (3 گرم در روز) به مدت 3 ماه درمان کردند.
تعداد ریز هسته‌های سلول‌های لایه‌برداری شده دهان بیماران OSF قبل و بعد از درمان با عصاره زردچوبه ثبت شد. آنها دریافتند که تعداد ریزهسته‌ها در سلول‌های لایه‌برداری شده دهان به طور قابل‌توجهی کاهش یافته و با افراد عادی و سالم قابل مقایسه است.
زردچوبه در درمان زخم معده نیز مفید بود. در یک کارآزمایی بالینی فاز دوم، 45 بیمار مبتلا به زخم معده زردچوبه پر از کپسول را به صورت خوراکی در دوز 2 کپسول (هر کدام 300 میلی گرم) پنج بار در روز دریافت کردند.
پس از 4 هفته درمان، زخم در 48 درصد موارد وجود نداشت. پس از 12 هفته درمان، موارد بدون زخم به 76% افزایش یافت (Prucksunand et al. 2001). یک کارآزمایی دوسوکور نشان داد که زردچوبه برای افراد مبتلا به سوء هاضمه و برای افراد مبتلا به زخم معده یا روده مفید است.
