از اواخر دهه 1600 تا اوایل دهه 1700، روسری و شال سه متری مشکی در قالب کراوات، نقشی کمتر کاربردی و «مد» به خود گرفت. در واقع این یقه که در پاریس نشات گرفته است، الهام گرفته از لباس گردن ارتش کرواسی فوق الذکر است
این نام کنایه ای از منبع اصلی است. کراوات ها از یک نوار بلند پارچه سفید بریده می شدند که معمولاً با گلدوزی یا توری تزئین می شد. این اکسسوری مخصوصاً در دوره‌هایی از انقلاب فرانسه محبوب بود، جایی که اندازه و زیاده‌روی آن افزایش می‌یابد و گاهی اوقات نیمه پایینی صورت را پنهان می‌کند. در طول انقلاب، کراوات را گاهی به رنگ های مختلف رنگ می کردند تا وفاداری به طرف خاصی را نشان دهند.
از آن زمان به بعد، روسری ها راه خود را به مد رایج کردند – هم برای مردان و هم برای زنان. به عنوان مثال، گفته می شود که ناپلئون روسری های ترمه ای از هند داشت که برای همسر اولش ژوزفین فرستاده شده بود. همچنین در همین زمان، سومین دوک کراکوف ظاهرا اولین روسری بافتنی را ایجاد کرد.
با این حال، این اکسسوری واقعاً پس از به سلطنت رسیدن ملکه ویکتوریا در اوایل دهه 1800 رایج شد. او اغلب از لوازم جانبی پر زرق و برق مانند روسری های ابریشمی استفاده می کرد که به زودی در میان اشراف شیک شد، زیرا آنها را از طبقات پایین متمایز می کرد.
صحبت از روسری های ابریشمی شد، آن اکسسوری خاص همانطور که می شناسیم اولین بار در سال 1937 توسط فردی دیگر – تیری هرمس – ساخته شد.
این اولین روسری ابریشمی واقعاً لوکس بود و با هر چیزی که قبل از آن آمده بود متفاوت بود. شرکت هرمس ابریشم خام را مستقیماً از چین خریداری کرد تا در نخ ریسیده شود. سپس این پارچه را به پارچه ای باکیفیت بافته می کردند که دو برابر قوی تر و بسیار سنگین تر از سایر روسری های آن زمان بود. به عنوان آخرین لمس، یک تصویر زیبا به طرز ماهرانه ای روی روسری چاپ می شود.
این طرح های پیچیده به حدود 43 صفحه نمایش نیاز داشتند تا جلوه های رنگی زیبا داشته باشند. اولین طرح روسری چاپ شده هرمس شامل دو زن با کلاه گیس سفید بود که مشغول بازی بودند.
بلافاصله پس از آن، ریون اختراع شد، که خبر خوبی برای زنانی بود که در غیر این صورت نمی توانستند روسری های ابریشمی مجلل اما گران قیمت بخرند.
این مواد ظاهر را بسیار در دسترس تر می کرد. در دهه 1940، روسری‌ها به روش‌های مختلف و برای موارد متعدد پوشیده می‌شدند – در طول سال‌های جنگ، این روسری‌ها بیشتر یک ضرورت بودند تا یک مد لباس. روسری‌های نخی، کتان و پشمی نیز به عنوان جایگزین‌های کمتر بی‌اهمیت برای ابریشم به مد آمدند.
مجلات حتی به زنانی که نمی‌خواستند پول زیادی برای کلاه جدید خرج کنند توصیه می‌کردند روسری‌های خود را به عمامه و عمامه ببندند. روسری حتی به عنوان یک اقدام ایمنی مورد استفاده قرار می گرفت – زنانی که در کارخانه ها کار می کردند مجبور بودند موهای خود را بپوشانند تا از گیر افتادن آن در ماشین آلات جلوگیری کنند.
از آن زمان به بعد، روسری یکی از لوازم جانبی اصلی برای مد و عملکرد باقی ماند. روسری‌ها از مدل‌های دهه 1970 تا یقه‌های مدرن امروزی، جایگاه خود را در دنیای مد مستحکم کرده‌اند.
