علاوه بر تکنیک های اولیه گچ کاری، انواع مخلوطی از گچ فارسان نیز وجود دارد. اینها عمدتاً برای طراحی سطوح گچی قابل مشاهده استفاده می شوند.
سایر مواد اضافی اغلب برای آنها استفاده می شود که از جلوه تزئینی پشتیبانی می کند. در مجموع چند تکنیک برای گچ تزئینی در دسترس شماست که با استفاده از آنها می توانید سطوح را مطابق سلیقه خود طراحی کنید:
گچ موزاییک نیز نامیده می شود. حاوی دانه های رنگی سنگ طبیعی و با دست و با ماله اعمال می شود.
گچ های رنگی که به دلیل اجزای مختلف ساختار و سایه های رنگ متفاوتی دارند. اغلب در حال حاضر مخلوط موجود است.
با سنگ مرمر غنی شده است و یک تخته ناخن، جوجه تیغی، برداشته می شود. این ساختار مشخصه را ایجاد می کند.
گچ رنگ روشن که با استفاده از ابزارهای مختلف (چرخ اسفنجی، ماله) قابل تنظیم تزئینی است.
گچ تزئینی که علاوه بر آن با رسوبات رنگی مخلوط می شود. دوبار اعمال می شود و حتی می توان از آن بر روی سطوح در مناطق پرتردد استفاده کرد.
اینها گچ هایی با سطح ناهموار هستند که بیشتر در انواع زیر یافت می شوند:
Rappputz: در خرپاهای سقف و زیرزمین استفاده می شود. با ماله پرتاب می شود و سپس جارو می شود.
گچ روستایی: با چرخ اسفنجی اعمال می شود. دانه هایی با قطر بیش از پنج میلی متر ساختاری خشن به آن می بخشد.
13. گچ شیاردار: با ابزار خاصی تراشیده می شود و شیارهای تزئینی ایجاد می کند.
مورد استفاده در داخل ساختمان و یا برای عایق حرارتی نماهای سیستم کامپوزیت. بر اساس اجزای معدنی یا مصنوعی با دانه درشت.
این گچ زمانی استفاده می شود که بستر، به عنوان مثال آجر، باید از طریق آن بدرخشد. باید به صورت نازک اعمال شود.
سطح نمدی ایجاد می کند. با ماله اعمال می شود و با جارو نمد می شود. برای سرویس بهداشتی استفاده می شود و حذف نمی شود.
