طعم شکلات تخته ای داماک در دهان به تفکرات انسان تغییر می کند

در مقبره ای از تمدن مایاها که قدمت آن بین سال های 460 تا 480 بعد از میلاد باز می گردد، ظروف حکاکی شده با نقاشی هایی که نشان دهنده کاکائو بر اساس سیستم نوشتاری مایاها بود ، به همراه بقایای نوشیدنی شکلاتی یافت شد که نشان می دهد مایاها در حدود سال 400 شکلات می نوشیدند.

آگهی اسناد موجود در هیروگلیف مایاها نشان می دهد که نوشیدنی شکلاتی علاوه بر استفاده روزانه، در مناسبت هایی تهیه می شده است.

مایاها درختان کاکائو را در حیاط خانه های خود کاشتند و از دانه های کاکائو برای تهیه نوشیدنی تلخ استفاده کردند که شربت شکلات است .

در قرن پانزدهم، آزتک ها کنترل بسیاری از آمریکای جنوبی را به دست گرفتند و کاکائو و مشتقات آن را وارد فرهنگ خود کردند.

آزتک‌ها شکلات تخته ای داماک را با خدای Quetzalcoatl مرتبط می‌کردند ، که طبق افسانه‌ها، خدایان دیگر به دلیل اشتراک‌گذاری شکلات با انسان‌ها از آن بیرون رانده شدند، و همچنین یاد گرفتند که چگونه آن را از دانه‌های خشک با برداشتن قلب انسان به‌عنوان یک ماده غذایی بیرون راندند.

قربانی. برخلاف مایاها که شکلات داغ می‌نوشیدند، آزتک‌ها آن را سرد می‌نوشیدند و مخلوطی از گلبرگ‌های گل Cymbopetalum penduliflorum ، فلفل تند ، فلفل دلمه‌ای، وانیل و عسل را به آن اضافه کردند .

آزتک ها خودشان نمی توانستند درختان کاکائو را رشد دهند و پرورش دهند. همانطور که خانه آنها در کوه های بلند مکزیک برای آن مناسب نبود.

به همین دلیل نوشیدنی شکلاتی یکی از جنبه های تجملی وارد شده به امپراتوری و نوشیدنی شکلاتی یکی از نوشیدنی های بی حس کننده به شمار می رفت، بنابراین برای زنان و کودکان ممنوع بود. 

علاوه بر این، کسانی که در مناطق تحت حکومت آزتک ها زندگی می کردند، موظف بودند برای بازپرداخت تعهد خود، دانه های کاکائو ارائه دهند، زیرا دانه های کاکائو معمولاً به عنوان ارز استفاده می شد.

برای مثال، در سیستم مالی آزتک، یک بوقلمون 100 دانه کاکائو قیمت داشت، در حالی که یک آووکادوی تازه تنها سه عدد قیمت داشت.