یک مشعل Bunsen در آزمایشگاه وصل شده بود.
قبلاً از طریق یک لوله لاستیکی مطابق با استاندارد UNI 7140 با تاریخ انقضا، به رنگ آبی برای رعایت بخش اتصال مشعل به گاز متان متصل می شد.
با این حال، هر کسی که آن را جایگزین کرد، از شیلنگ گاز بوتان بسیار مشابه استفاده کرد، اما شلنگ ISO3821 20 bar-8-oxygen را علامت گذاری کرد، بنابراین تاریخ انقضا ثابتی نداشت.
آیا قانون امکان استفاده از این لوله را به جای لوله ای که با UNI 7140 مشخص شده است پیش بینی کرده است؟»
استاندارد UNI EN ISO 3821:2020 (تجهیزات جوشکاری گاز – شیلنگ های لاستیکی برای جوشکاری، برش و فرآیندهای مرتبط)، الزامات شیلنگ های لاستیکی (از جمله شیلنگ های دوتایی) را برای جوشکاری، برش و فرآیندهای مرتبط مشخص می کند.
این استاندارد اروپایی الزامات شیلنگ‌های لاستیکی را برای کارکرد معمولی 2 مگاپاسکال (20 بار) و کار سبک [محدود به شیلنگ‌ها برای حداکثر فشار کاری 1 مگاپاسکال (10 بار) و سوراخ تا 6.3 میلی‌متر مشخص می‌کند.
استاندارد UNI 7140:2019 (لوله‌های انعطاف‌پذیر غیرفلزی برای اتصال به وسایل گازسوز)، الزامات ساخت و روش‌های آزمایش را برای لوله‌های انعطاف‌پذیر غیرفلزی (نوع A1، A2، B و C) در نظر گرفته شده برای اتصال وسایل برقی کاربر تعیین می‌کند.
با گازهای قابل احتراق بنابراین اتصال یک مشعل Bunsen را می توان با مواد منطبق با UNI EN ISO 3821:2020 و UNI 7140:2019 انجام داد.
تفاوت اساسی این است که:
استاندارد UNI 7140:2019 ایجاب می کند که دوام اتصال (شیلنگ لاستیکی) توسط سازنده با علامت گذاری تاریخ انقضا روی خود شلنگ اعلام شود.
استاندارد UNI EN ISO 3821 تاریخ انقضای شلنگ لاستیکی را ارائه نمی کند زیرا تعیین مدت زمان در طول زمان در رابطه با شرایط مختلف استفاده غیرممکن است.
علاوه بر این، سازندگان به طور کلی توصیه می‌کنند که لوله‌ها را پس از سه سال استفاده فشرده تعویض کنید، در غیر این صورت هر پنج سال یک‌بار حتی اگر ظاهراً در شرایط خوبی باشند.
نوع گاز قابل استفاده برای این نوع لوله برای تمایز در مقاله رنگ آمیزی مشخص شده است
قرمز: برای استیلن و سایر گازهای قابل احتراق استفاده می شود.
آبی: برای اکسیژن و مخلوط های حاوی اکسیژن استفاده می شود.
سیاه: برای هوا، گازهای بی اثر (آرگون)، نیتروژن و دی اکسید کربن استفاده می شود.
نارنجی: برای LPG یا گاز طبیعی استفاده می شود.
