پلاستیک، اولین محصول انسانی که توسط الکساندر پارکز در سال 1862 ساخته شد، 158 سال است که در دنیای تولید و مصرف بوده است.
سطح اولیه لوله پلیکا سایز 6 که از اختلاط ترکیبات شیمیایی در این فرآیند تا اوایل دهه 1900 بدست می آمد، در سال 1907 زمانی که شیمیدان بلژیکی-آمریکایی لئو باکلند نوعی رزین به نام باکلیت اختراع کرد تغییر کرد و این رزین مصنوعی با نام علمی نامگذاری شد.
بعدها این ماده پلاستیک نام گرفت که از کلمه یونانی Plastikos به معنای شکل دادن است.
تقاضای بیش از حد پلاستیک با جنگ جهانی دوم باعث شد هم میزان استفاده و هم وسعت استفاده از پلاستیک به سرعت افزایش یابد.
با وجود بسیاری از انواع پلاستیک مانند پلی اتیلن، پی وی سی (پلی وینیل کلراید) و پلی اورتان، بسیاری از محصولات پلاستیکی در زندگی تولید و مصرف امروزی به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند.
پلاستیک که برای اولین بار در دهه 1970 در صنعت خودروسازی مورد استفاده قرار گرفت، نه تنها امکان تولید خودروهای مقرون به صرفه تری را فراهم کرد، بلکه منجر به معرفی قطعات سبک تر و ایمن تر به این صنعت شد.
پلاستیک، که در بسیاری از زمینه‌های زندگی روزمره ما اتفاق می‌افتد، به یکی از مهم‌ترین موادی تبدیل شده است که در همه جا در اقتصاد معاصر یافت شده و جستجو می‌شود.
استفاده از پلاستیک که با ویژگی های کاربردی و هزینه کم خود برجسته است، در نیم قرن گذشته 20 برابر شده است.
از آنجایی که از لوله های پلاستیکی در انتقال آب آشامیدنی و فاضلاب استفاده می شود، با مواد اولیه ای تولید می شوند که به آبی که حمل می کنند طعم و بو نمی دهند.
در طول تاریخ، بشر تلاش خاصی برای توزیع آب پاک از منبع آن به مناطق مورد استفاده انجام داده است.
در این تلاش روش های مختلفی از جمله کانال های آب، قنات، لوله های بامبو، لوله های سفالی امتحان شد.
برای اولین بار در دهه 1830 از لوله های گالوانیزه برای انتقال آب آشامیدنی در اروپا استفاده شد.
این لوله‌ها که از ترکیب معادن روی و فولاد به دست می‌آیند تا دهه 1960 مورد استفاده قرار می‌گرفتند و به دلایلی از جمله ایجاد زنگ زدگی در آنها و مضر بودن آب برای سلامتی، استفاده از آنها پایان یافت.
