30 مرد سالم (50 تا 70 ساله) پس از یک دوره شستشوی 2 هفته ای به طور تصادفی در 2 گروه مصرف رب گوجه بدون نمک قرار گرفتند.
در یک طرح متقاطع، هر گروه رب گوجه‌فرنگی زرد و قرمز (200 گرم در روز، که به ترتیب 0 و 16 میلی‌گرم لیکوپن ارائه می‌کرد) را به‌عنوان بخشی از رژیم غذایی معمول خود به مدت 1 هفته و 2 هفته شستشو مصرف کردند.
سپس در طرحی موازی، گروه اول به مدت 1 هفته تحت مکمل لیکوپن خالص (16 میلی گرم در روز) قرار گرفتند، در حالی که گروه دوم دارونما دریافت کردند.
سرم های جمع آوری شده قبل و بعد از مداخلات با سلول های سرطان غدد لنفاوی پروستات برای اندازه گیری بیان 45 ژن هدف انکوبه شدند.
غلظت لیکوپن در گردش تنها پس از مصرف رب گوجه فرنگی قرمز و لیکوپن خالص افزایش یافت.
پروفایل لیپیدی، وضعیت آنتی اکسیدانی، آنتی ژن اختصاصی پروستات و فاکتور رشد شبه انسولین I با مصرف رب گوجه فرنگی و لیکوپن اصلاح نشدند.
ما شاهد افزایش قابل توجه نسبت IGFBP-3 و Bax:Bcl-2 و کاهش cyclin-D1، p53، و Nrf-2 پس از انکوباسیون سلولی با سرم مردانی بودیم که رب گوجه فرنگی قرمز مصرف کردند در مقایسه با سرم های جمع آوری شده پس از آن.
انکوباسیون سلولی با سرم مردانی که لیکوپن خالص شده مصرف می‌کردند منجر به افزایش قابل توجهی در IGFBP-3، c-fos و uPAR در مقایسه با سرم‌های جمع‌آوری‌شده پس از مصرف دارونما شد.
لیکوپن غذایی می تواند بر بیان ژن تأثیر بگذارد، چه در ماتریکس غذایی آن باشد یا نه.
مطالعات مداخله ای نشان می دهد که مصرف روزانه یک وعده گوجه فرنگی یا فرآورده های گوجه فرنگی، اما نه مکمل لیکوپن به تنهایی، مقاومت لکوسیت های تک هسته ای را در برابر شکستن رشته DNA ناشی از گونه های فعال اکسیژن در داوطلبان سالم افزایش می دهد.
داده های کارآزمایی های بالینی با بیماران سرطان پروستات کمیاب و متناقض است. داده های قابل اعتماد کمی در مورد آسیب DNA در بافت پروستات وجود دارد.
