اروپای غربی احتمالاً بیش از هر منطقه دیگری در جهان از آجر سفال به عنوان یک ساختمان و واحد معماری استفاده کرده است.
این امر به ویژه در مبارزه با آتش سوزی های فاجعه باری که به طور مزمن شهرهای قرون وسطی را تحت تأثیر قرار داده بود، اهمیت داشت.
پس از آتش سوزی بزرگ در سال 1666، لندن از یک شهر چوبی تغییر کرد و تنها برای محافظت در برابر آتش، تبدیل به شهری از آجر شد.
آجرها و ساخت و سازهای آجری توسط اولین مهاجران اروپایی به دنیای جدید برده شد. نوادگان قبطی مصریان باستان در بالای رود نیل، تکنیک ساختن خود را با آجر گلی می نامیدند.
اعراب این نام را به اسپانیایی ها منتقل کردند و آنها نیز به نوبه خود هنر آجرسازی خشتی را به بخش جنوبی آمریکای شمالی آوردند.
در شمال، شرکت هند غربی هلند اولین ساختمان آجری را در جزیره منهتن در سال 1633 ساخت.
تولید آجر مدرن
اساساً از هزاران سال پیش که اولین آجرهای پخته شده تولید شدند، روند آجرسازی تغییر نکرده است.
مراحل استفاده شده در آن زمان امروزه مورد استفاده قرار می گیرند، اما با اصلاحات. مراحل مختلف ساخت به شرح زیر است: محکم کردن خاک رس، غنی سازی، اختلاط و شکل دادن، خشک کردن، پختن و سرد کردن.
ایمن سازی خاک رس
خاک رس های مورد استفاده امروزه نسبت به اولین آجرسازان تنوع بیشتری دارد.
حفاری، استخراج و روش های مختلف آسیاب، تولید کننده مدرن را قادر می سازد تا از بسیاری از مواد خام استفاده کند.
خاک رس های مورد استفاده در آجرسازی نشان دهنده طیف وسیعی از مواد است که شامل درصدهای متفاوتی از سیلیس و آلومینا می باشد.
آنها ممکن است در سه دسته گروه بندی شوند: (1) خاک رس های سطحی که در نزدیکی یا روی سطح زمین، به طور معمول در کف رودخانه ها یافت می شوند. شیل‌ها، رس‌هایی که تحت فشارهای زمین‌شناختی بالا قرار می‌گیرند و سختی آنها از تخته سنگ تا شکلی از سنگ‌های نیمه تجزیه شده متفاوت است.
و خاکهای نسوز که در عمق بیشتری در زیر سطح یافت می شوند و نیاز به استخراج دارند. خاک های نسوز دارای ترکیب شیمیایی یکنواخت تری نسبت به رس های سطحی یا شیل هستند.
خاک رس های سطحی معمولاً با استفاده از بیل های برقی، بولدوزرهایی با تیغه های خراش دهنده و عملیات دراگلین بازیابی می شوند.
شیل ها با انفجار و بیل های برقی بازیافت می شوند.
خاکهای آتش‌نشانی با تکنیک‌های مرسوم استخراج می‌شوند.
